Saint Bernard onları çok dikkat çekici kılan devasa boyutlarıdır.Güçlü, heybetli kafaları olan kaslı köpeklerdir ve telaşsız, yumuşak hareketlerle çok engebeli zeminlerde rahat hareket edebilirler.
Saint Bernard Özellikleri
Fiziksel Özellikleri
Saint Bernard köpekleri büyük, güçlü ve etkileyici bir fiziksel görünüme sahiptir. İşte Saint Bernard köpeklerinin önemli fiziksel özellikleri:
Boyut: Saint Bernard köpekleri oldukça büyük bir cinsdir. Erkekler genellikle 70 ila 80 cm (28 ila 32 inç) yüksekliğe ve 70 ila 90 kg (150 ila 200 pound) ağırlığa ulaşabilirler. Dişiler ise biraz daha küçük olabilir.
Vücut Yapısı: Saint Bernard’lar kaslı ve güçlü bir vücuda sahiptirler. Gövde uzun, geniş ve kompakttır.
Kafa: Kafaları büyük ve güçlüdür. Alınları geniştir ve yüzlerinde kısa bir burun vardır. Burun rengi genellikle siyahtır.
Gözler: Gözleri orta büyüklükte, oval şekilli ve koyu renklidir. İfade sevimli ve dostça olur.
Kulaklar: Kulakları büyük ve üçgen şeklindedir. Kulağın ucu hafifçe yuvarlaktır. Kafalarına yakın yerleşmişlerdir.
Çene ve Dişler: Güçlü bir çeneye sahiptirler ve tipik olarak makas ısırığına sahiptirler.
Boyun: Boyunları güçlü ve kaslıdır. Boyunları, kafalarına nazaran uzundur.
Kuyruk: Kuyrukları genellikle uzun, kalın ve hafifçe kavislidir. Kuyruk aşağı doğru sarkar.
Post: Saint Bernard’ların tüyleri kısa, sık ve düz bir şekilde olur. Tüy renkleri genellikle kırmızı-kahverengi ve beyazdır. Yüzlerinde genellikle beyaz bir maske bulunur ve kulakları kırmızı-kahverengi lekelerle kaplıdır.
Bacaklar: Bacakları güçlü ve düzgün bir şekilde hizalanmıştır. Ayakları büyük ve yuvarlaktır.
Hareket: Saint Bernard’lar yürürken ve koşarken etkileyici bir şekilde görünürler. Hareketleri rahat ve dengelidir.
Karakter
‘Nazik bir dev’ kelimesi karakterini özetlemektedir.İyi huylu, güvenilirdir.Bu, aile hayatını seven ve çocuklarla birlikte olmaktan zevk alan bir cinstir. Nadiren havlayan çok sadık köpeklerdir ancak gerekirse sizi ve eşyalarınızı korurlar. Normalde diğer ev hayvanları ile iyi geçinirler. Yavaş düşünen köpekler oldukları için eğitim sırasında sahiplerinden çok fazla anlayış beklerler. Genç köpeklere erken yaşlardan itibaren gerekli tüm bilgiler öğretilmelidir çünkü yaşlandıklarında bu eğitimin verilmesi zor olacaktır.
Hiçbir şey onu aile faaliyetlerine katılmak kadar mutlu edemez.Tersine bu köpek herhangi bir aktivitenin dışında bırakıldığını hissederse muhtemelen somurtacaktır.Yetişkin halleri çok büyük olduğu için, eğitim zorunludur;ne kadar erken olursa o kadar iyidir.Cinsin zaman zaman inatçı olduğu bilinmektedir.Bununla birlikte bir sahibin ondan ne beklendiğini anladığında içgüdüsel arzusu genel olarak istenileni yerine getirmektir.
Tarihi
St Bernard de Menthon tarafından İsviçre ve İtalya arasındaki tehlikeli Alp geçişinden geçen gezginler için bir sığınak olarak kurulan Büyük Saint Bernard Geçidi Hospice’den alır.1707’ye gelindiğinde bölgede çalışan keşişler üstün burunları, güçleri ve hava koşullarına dayanıklı kürkleri olan köpeklerin yolcuları kurtarmak için daha donanımlı olduklarını fark ettiler. İnsanların tamamen kaybolmasına ve yönlerini bulamamalarına neden olan kar fırtınalarında hayatta kalmanın anahtarı olan doğuştan bir yön duygusuna sahiptiler.İlk kayıtlar kayboldu, ancak 1800’e gelindiğinde rahipler kendi yetiştirme programlarını oluşturdular ve köpeklere Alp Mastiffleri adını verdiler.
Edwin Landseer, bu köpekleri tuval üzerine düşmüş bir yolcunun üzerinde duran iki köpeği tasvir etti.Köpeklerden biri yardım istiyordu diğerinin boynunda meşhur brendi fıçısı vardı ve adamı elini yalayarak canlandırmaya çalışıyordu. Varolmayan bu meşhur brendi fıçısı yıllar boyunca bir sembol olmuştur.40 kişinin hayatını kurtaran en ünlü köpeklerden Barry ile büyük kurtarma hikayeleri tarihe geçti.41. görevinde bir gezgin zavallı köpeği korkudan öldürmüştür.
1810 yıllarında cins Barry köpekleri olarak anıldı.1830’larda köpeklerin birçoğu melezleşme, hastalık ve sert kışlar nedeniyle yok oldu ve keşişlerin Newfoundlands, Great Pyrenees ve ayrıca Great Danes ile geri kalan köpeklerle melezleme yapmasıyla St Bernard cinsini oluşturdu. Bugün bu cins manastırda hala bir maskot olarak yer almaktadır.1870’de İngiliz sahibi Reverend J C Macdona ırkı halkın önüne getirerek Amerika’ya taşıdı ve sansasyon yarattı.1877’de ilk St Bernards ‘Westminster Kennel Club’da gösterildi ve satış kataloglarında bazı cinslerin satış fiyatları 1000 ABD Dolarına ulaştı. İngiltere ve Kıta’daki sayıları sınırlı kalmasına rağmen cins Amerika’da hala muazzam bir popülerliğe sahiptir.